Ekspertyza

Można również przyjąć wersję, że nie akceptował przemocy w dowolnej formie, zbyt często, bowiem doświadczał jej na własnej osobie, będąc popychlem wystawionym na pośmiewisko. W tym miejscu warto zauważyć, że nie są znane prace Nikifora, których tematyką są bukiety kwiatów, martwe natury, akty czy też ogólnie "nagość" i wiele innych. Wzorcowym przykładem jest prawie całkowity brak w twórczości pejzaży zimowych (dwie znane prace?) - Nikifor bardzo nie lubił zimy.

Ważnym aspektem twórczości jest częste stosowanie zaskakujących rozwiązań kompozycji, prawie zawsze z nadzwyczajnym zamiłowaniem do szczegółów, często ubarwione niezwykłym pomysłem. Pomysł ten stanowi wskazówkę, informację dla oglądającego, co dany obrazek przedstawia. W tym zakresie próby naśladowania stylu artysty są żałosne. W podróbkach pomysłów i wizji Nikifora mamy do czynienia z ich kopiami, a nieliczne samodzielne próby nowych pomysłów pozbawione są autentyczności i przysłowiowej już dziecięcej szczerości oryginałów.

O ile tematykę prac Nikifora można łatwo przyjąć lub skopiować, to wykończenie pracy w zgodzie z zasadami warsztatu artysty jest złożone i stać na to bardzo niewielu. Jest to po prostu zbyt trudne i czasochłonne, zwłaszcza, gdy się uwzględni fakt, że Nikifor swoją "sprawność" malarską uzyskał poprzez dziesięciolecia samokształcenia. Typowy obrazek w technice akwareli powstawał według stałego, niezwykle charakterystycznego schematu.

Jeżeli podobrazie było wystarczająco czyste to najpierw powstawał rysunek ołówkiem, zawierający praktycznie większość detali przyszłej akwareli lub pracy wykonanej kredkami. Na gotowy rysunek nakładana była podmalówka, która określała wstępne założenia kolorystyczne przyszłego dzieła. Kolejny etap to nakładanie kolorów na poszczególne elementy i detale obrazka, wyraźnie zaznaczane były otwory okienne w formie pustych ciemnych plam. Proces wykańczania obrazka zaczynał się od nanoszenia cieni, uzupełniania detali, na przykład ram okiennych i dodawania ciemnych konturów. Zakończeniem procesu twórczego było rozłożenie akcentów "blików". Jest to skrótowy proces, według, którego Nikifor realizował swój zamiar twórczy, ale konsekwentnie praktykowany przez całe życie artysty. Podrabiacz czy fałszerz pomijający zasady tego rygoru tworzy pracę malarską, która krzyczy fałszem. Uświadomienie sobie zasad, według, których powstawał "nikifor" oraz ich brak to istotna wskazówka i powód do zastanowienia dla potencjalnego nabywcy.